Hotel de Uil

Walpoort 3 is een gewoon huisje ergens halverwege de straat, het naast gelegen hof geeft ruimte en zorgt daarmee dat het opvalt, het pand is over de volle diepte waar te nemen. Haast per ongeluk wordt de locatie een prominente plek in de smalle straat. Deze speciale stedenbouwkundige setting met rondom de mogelijkheid van daglichttoetreding biedt volop kansen om op deze plek een minder gesloten volume te maken dan de huidige bebouwing. Het kleine stadshotel sluit aan bij de intieme sfeer van de omgeving en maakt optimaal gebruik van de mogelijkheden die de locatie biedt. De hoofdentree is gesitueerd op de hoek van de Walpoort en het hofje; de meeste prominente plek van de locatie. Het hofje dat in de loop der jaren is verworden tot een plek die enkel uit achterkanten bestaat krijgt in de nieuwe opzet een levendiger, meer bewoond karakter door de ramen in de woonkamer, de nevenentree en de diverse kamers die daarop zijn georiënteerd. Deze verandering draagt bij aan een betere sociale beleving van dit gebied waarmee de doorgang naar de aangrenzende stegen vanaf het parkeerplein prettiger wordt. Een kleine aanpassing aan de inrichting van de openbare ruimte met één of twee extra bomen kan dit versterken. Vanaf de Walpoort wordt de binnenplaats ontsloten voor zowel gasten als de aangrenzende bewoners. Door de nieuwe steeg die door een poort bereikbaar is kunnen de buren hun tuin bereiken en zijn de kamers onder de kap aan de achterzijde ontsloten. De privacy van de bestaande bebouwing wordt zo min mogelijk aangetast door de hotelkamers daar niet op te oriënteren. De buitentrap die ook als vluchtweg wordt ingezet biedt toegang tot een lounge terras en daktuin op het lage bouwdeel. De nieuwe bebouwing volgt de voorgestelde stedenbouwkundige enveloppe. De totale massa krijgt een deling in drie hoofdvolumes. Door deze volumes te accentueren met kleine uitkragingen, insnijdingen en markante kappen wordt een nadere verfijning verkregen. De kapvormen passen in deze buurt waar een variëteit aan daken in de directe omgeving aanwezig is. De combinatie van volumes en kapvormen zorgt ervoor dat het gebouw zich voegt in de korrel van de buurt. Het gebouw staat stevig op de grond. Met kleine, verticale ramen sluit het aan bij de relatief gesloten panden in de omgeving. De diverse gevelopeningen hebben een verticale geleding met variaties in neggen en kozijn indelingen. De goten onder aan de kappen kragen uit op klossen en zorgen met deze detaillering voor een gearticuleerde gevelbeëindiging. Sobere, eenvoudige detaillering en doorgaande kopgevels met een bijzondere kapvorm geven het gebouw een basaal karakter. De gevels worden opgetrokken uit metselwerk in een roodbruine steen met een stevige textuur, voorzien van eenvoudige metselwerkdetails, ‘bouwsporen’ en rollagen. De binnenplaats van de nieuwe bebouwing zal in een crèmegrijze kleur worden gekeimd of gecementeerd waarmee deze een lichte uitstraling krijgt. Deze kleur komt op de buitengevels terug in gevelvlakken en als accent van de metselwerk neggen. Het eindbeeld, een hedendaags gebouw dat zich ogenschijnlijk moeiteloos voegt in zijn historisch, gegroeide omgeving.